Zbiór informacji z matematyki oraz fizyki przygotowany przez Szkołę Maturzystów
Rysunek walca: r- promień walca, H- wysokość walca
Przekrój walca: część wspólna tego walca i dowolnej
płaszczyzny
Przekrój osiowy: zawierający oś obrotu walca to przekrój
płaszczyzny. Jest on prostokątem którego jednym bokiem jest średnica podstawy,
a drugim wysokość walca.
Rozwinięcie powierzchni walca o promieniu podstawy r i
wysokości H (rysunek): 2πr
Powierzchnia boczna po rozwinięciu na płaszczyznę jest prostokątem , którego jeden bok ma długość równą obwodowi podstawy (2πr), a drugi - ma taką samą długość jak wysokość walca (H).
Podstawiamy do wzoru na pole powierzchni całkowitej walca: = 2r · h + 2 = 4
Rozwinięcie walca o wysokości H i promieniu podstawy r na
płaszczyźnie(rys.):
Powierzchnia boczna po rozwinięciu na płaszczyznę jest prostokątem , którego jeden bok ma długość równą obwodowi podstawy (2r), a drugi - ma taką samą długość jak wysokość walca (h).
Oś obrotu stożka: prosta wokół której obracamy trójkąt
Podstawa stożka: koło, które zakreśla przyprostokątna prostopadła do osi obrotu
Powierzchnia boczna stożka: powierzchnia zakreślona przez
przeciwprostokątną
Powierzchnia całkowita stożka: powierzchnia tworzona przez
podstawę i powierzchnie boczną stożka
Wierzchołek stożka: wspólny koniec przeciwprostokątnej i
przyprostokątnej zawartej w osi obrotu
Wysokość stożka: odcinek, którego jednym końcem jest wierzchołek stożka, a drugim - rzut prostokątny wierzchołka na płaszczyznę podstawy
Przekrój stożka płaszczyzną zawierającą jego oś obrotu nazywamy przekrojem osiowym stożka, jest on trójkątem równoramiennym, kąt między ramionami tego trójkąta nazywamy kątem rozwarcia stożka.
Rozwinięcie powierzchni stożka na płaszczyźnie (rys.):
Powierzchnia boczna stożka po rozwinięciu na płaszczyźnie jest wycinkiem koła
Rysunek:
Stosunek do = → = =
to sinus połowy kąta rozwarcia stożka, =
Rozwiązanie:
Rysunek:
Połowa kąta rozwarcia stożka wynosi 30° a zatem w zależności w trójkącie AOS tworząca wynosi 100m
= 100 * * 100 = 3,14 * 100 * 100 * 1,73 = 54 322
Koszt: = 1810,73 zł
Kulą o środku w punkcie O i promieniu R, R > O, nazywamy zbiór punktów przestrzeni, których odległość od punktu O jest równa R. Taką sferę oznaczamy s(O, R).
Sferą o środku w punkcie
O i promieniu R, R > O, nazywamy zbiór punktów przestrzeni, których
odległość od punktu O jest nie większa niż R. Taką kulę oznaczamy k(O, R).
Rysunek:
Sferę i kulę można też otrzymać w wyniku obrotu pewnej
figury F wokół pewnej prostej l
Wzajemne położenie płaszczyzny i sfery(kuli):
Sfera(kula) nie ma punktów wspólnych z płaszczyzną,
odległość sfery(kuli) od prostej jest wtedy większa od promienia sfery(kuli)
(d>R)
Sfera(kula) ma 1 punkt wspólny z płaszczyzną, jest do niej styczna, promień poprowadzony do punktu styczności jest prostopadły do płaszczyzny stycznej (d=R)
Sfera(kula) ma nieskończenie wiele punktów ze z płaszczyzną, przecina wtedy płaszczyznę odległość sfery(kuli) od prostej jest wtedy mniejsza od promienia sfery(kuli) (d<R), punktem wspólnym płaszczyzny i sfery (kuli) jest okrąg, którego promień wynosi . Jeśli środek sfery(kuli) znajduje się na płaszczyźnie,
wtedy okrąg ten nazywamy kołem wielkim sfery (okręgiem wielkim kuli), w takim wypadku jego promień jest równy promieniowi sfery(kuli).
Kula jest wpisana w stożek (stożek jest opisany na kuli) wtedy i tylko wtedy, gdy jest styczna do podstawy stożka i każdej jego tworzącej. Kula jest opisana na stożku (stożek jest wpisany w kulę) wtedy i tylko wtedy, gdy okrąg podstawy stożka zawiera się w sferze wyznaczającej tę kulę i wierzchołek stożka należy do tej sfery. W każdy stożek można wpisać kulę i na każdym stożku można opisać kulę.
Twierdzenie 3: Jeśli w przestrzeni dwa okręgi leżące w różnych płaszczyznach mają dwa punkty wspólne, to istnieje tylko jedna sfera zawierająca te okręgi.
Rozwiązanie:
Oznaczenia: H-wysokość stożka r- promień podstawy stożka
Rysunek:
Obliczamy → r=12 (r>0)
Rysunek w 2D, czyli rysunek okręgu wpisanego w trójkąt ABD:
Obliczamy → r=12 (r>0)
Korzystamy z podobieństwa trójkątów ABS i CSO: → H=16
W sześcian, którego krawędź ma długość a, można wpisać kulę o promieniu 2. Środkiem tej kuli jest punkt O przecięcia przekątnych sześcianu. Punkt O jest też środkiem kuli opisanej na tym sześcianie. Promień tej kuli jest równy połowie długości przekątnej sześcianu, czyli
Twierdzenie 4: Pole powierzchni P kuli o promieniu r wyraża się wzorem P = 4
Rozwiązanie:
Pole kuli: Pk=
Pole podstawy stożka:
= = → → = 8 → =
1. Boki prostokąta mają długość 4 cm i 6 cm. Oblicz pole powierzchni całkowitej walca otrzymanego w wyniku obrotu tego prostokąta wokół:
a) dłuższego boku
b)krótszego boku.
Odp. a) 80
b) 120
2. Pole podstawy walca jest równe P1, a pole jego przekroju osiowego – P2. Wyznacz pole powierzchni całkowitej tego walca.
Odp. 2P1 +
3. Tworząca stożka ma długość 20 cm. Oblicz pole powierzchni bocznej stożka, jeśli:
a) tworząca stożka jest nachylona do
płaszczyzny podstawy pod kątem 45
b) wysokość stożka jest równa 16 cm.
Odp. a) 200
b) 240
4.
Kąt rozwarcia stożka ma miarę
Odp. 2
5. Kulę o promieniu 41 cm przecięto płaszczyzną w odległości 9 cm od środka. Oblicz pole otrzymanego przekroju.
Odp. 1600