Wielu uczniów szkół średnich poświęca naprawdę sporo czasu,
żeby przygotować się
odpowiednio do egzaminu maturalnego, kiedy nadejdzie już właściwa pora. Żeby
jednak zrobić to rzetelnie, należałoby zacząć od zgłębienia wiedzy, jakie w
ogóle zagadnienia będą obowiązywały na maturze. Wymagania maturalne różnią się
bowiem na przestrzeni lat, warto zatem szanować swój jakże cenny czas i
przygotować się jak najlepiej z zagadnień, które możemy spotkać na egzaminie
maturalnym z matematyki na poziomie podstawowym czy też
rozszerzonym.
Poniżej znajdziesz spis wymagań szczegółowych obowiązujących od matury w formule 2025. Kolorem żółtym zaznaczone zostały zagadnienie, które w formule 2023 i 2024 wymagane były na poziomie rozszerzonym, a zostały przeniesione do poziomu podstawowego. Kolorem zielonym natomiast zagadnienia całkowicie nowe, których nie znajdziemy w wymaganiach z matur 2023 i 2024.
Wymagania szczegółowe CKE z zakresu podstawowego
I. Liczby rzeczywiste.
Uczeń:
1) wykonuje działania (dodawanie,
odejmowanie, mnożenie, dzielenie, potęgowanie, pierwiastkowanie,
logarytmowanie) w zbiorze liczb rzeczywistych;
2) przeprowadza proste dowody dotyczące podzielności liczb
całkowitych i reszt z dzielenia nie trudniejsze
niż:
a) dowód
podzielności przez 24 iloczynu czterech kolejnych liczb naturalnych,
b) dowód
własności: jeśli liczba przy dzieleniu przez 5 daje resztę 3, to jej trzecia
potęga przy dzieleniu przez 5 daje resztę 2;
3) stosuje własności pierwiastków
dowolnego stopnia, w tym pierwiastków stopnia nieparzystego z liczb ujemnych;
4) stosuje związek pierwiastkowania z potęgowaniem oraz prawa działań na potęgach i pierwiastkach;
5) stosuje własności monotoniczności potęgowania,
6) posługuje się pojęciem
przedziału liczbowego, zaznacza przedziały na osi liczbowej;
7) stosuje interpretację
geometryczną i algebraiczną wartości bezwzględnej, rozwiązuje równania i nierówności;
8) wykorzystuje własności potęgowania i pierwiastkowania w sytuacjach praktycznych, w tym do obliczania procentów składanych, zysków z lokat i kosztów kredytów;
9) stosuje związek logarytmowania
z potęgowaniem, posługuje się wzorami na logarytm iloczynu, logarytm ilorazu i
logarytm potęgi.
II. Wyrażenia algebraiczne.
Uczeń:
1) stosuje wzory skróconego mnożenia;
2) dodaje, odejmuje i mnoży wielomiany jednej i wielu zmiennych;
3) wyłącza poza nawias jednomian
z sumy algebraicznej;
4) rozkłada wielomiany na
czynniki metodą wyłączania wspólnego czynnika przed nawias oraz metodą
grupowania wyrazów;
5) znajduje pierwiastki całkowite wielomianu o
współczynnikach całkowitych;
6) dzieli wielomian jednej zmiennej W(x) przez dwumian
postaci x - a;
7) mnoży i dzieli wyrażenia
wymierne;
8) dodaje i odejmuje wyrażenia
wymierne;
III. Równania i nierówności.
Uczeń:
1) przekształca równania i
nierówności w sposób równoważny;
2) interpretuje równania i
nierówności sprzeczne oraz tożsamościowe;
3) rozwiązuje nierówności liniowe
z jedną niewiadomą;
4) rozwiązuje równania i
nierówności kwadratowe;
5) rozwiązuje równania wielomianowe, które dają się
doprowadzić do równania kwadratowego, w szczególności równania
dwukwadratowe;
6) rozwiązuje równania
wielomianowe postaci W(x) = 0 dla wielomianów doprowadzonych do postaci
iloczynowej lub takich, które dają się doprowadzić do postaci iloczynowej
metodą wyłączania wspólnego czynnika przed nawias lub metodą grupowania;
7) rozwiązuje równania wymierne
postaci V(x)/W(x) = 0, gdzie wielomiany V(x) i W(x)
są zapisane w postaci iloczynowej.
IV. Układy równań.
Uczeń:
1) rozwiązuje układy równań
liniowych z dwiema niewiadomymi, podaje interpretację geometryczną układów
oznaczonych, nieoznaczonych i sprzecznych;
2) stosuje układy równań do rozwiązywania zadań tekstowych;
3) rozwiązuje metodą podstawiania układy równań, z których jedno jest liniowe, a drugie kwadratowe;
V. Funkcje
Uczeń:
1) określa funkcje jako
jednoznaczne przyporządkowanie za pomocą opisu słownego, tabeli, wykresu, wzoru
(także różnymi wzorami na różnych przedziałach);
2) oblicza wartość funkcji
zadanej wzorem algebraicznym;
3) odczytuje i interpretuje
wartości funkcji określonych za pomocą tabel, wykresów, wzorów itp., również w
sytuacjach wielokrotnego użycia tego samego źródła informacji lub kilku źródeł
jednocześnie;
4) odczytuje z wykresu funkcji:
dziedzinę, zbiór wartości, miejsca zerowe, przedziały monotoniczności,
przedziały, w których funkcja przyjmuje wartości większe (nie mniejsze) lub
mniejsze (nie większe) od danej liczby, największe
i najmniejsze wartości funkcji (o ile istnieją) w danym przedziale domkniętym
oraz argumenty, dla których wartości największe i najmniejsze są przez funkcję
przyjmowane;
5) interpretuje współczynniki występujące we
wzorze funkcji liniowej;
6) wyznacza wzór funkcji liniowej
na podstawie informacji o jej wykresie lub o jej własnościach;
7) szkicuje wykres funkcji
kwadratowej zadanej wzorem;
8) interpretuje współczynniki
występujące we wzorze funkcji kwadratowej w postaci ogólnej, kanonicznej i
iloczynowej (jeśli istnieje);
9) wyznacza wzór funkcji
kwadratowej na podstawie informacji o tej funkcji lub o jej wykresie;
10) wyznacza największą i
najmniejszą wartość funkcji kwadratowej w przedziale domkniętym;
11) wykorzystuje własności
funkcji liniowej i kwadratowej do interpretacji zagadnień geometrycznych,
fizycznych itp., także osadzonych w kontekście praktycznym;
12) na podstawie wykresu funkcji y = f(x) szkicuje wykresy funkcji y = f(x-a),
y = f(x) + b, y
= - f(x), y = f (-x) ;
13) posługuje się funkcją f(x) = a/x, w tym jej wykresem, do opisu i interpretacji
zagadnień związanych z wielkościami odwrotnie proporcjonalnymi, również w
zastosowaniach praktycznych;
14) posługuje się funkcjami
wykładniczą i logarytmiczną, w tym ich wykresami, do opisu i interpretacji
zagadnień związanych z zastosowaniami praktycznymi.
VI. Ciągi.
Uczeń:
1) oblicza wyrazy ciągu
określonego wzorem ogólnym;
2) oblicza początkowe wyrazy ciągów określonych rekurencyjnie;
3) w prostych przypadkach bada,
czy ciąg jest rosnący, czy malejący;
4) sprawdza, czy dany ciąg jest
arytmetyczny lub geometryczny;
5) stosuje wzór na n-ty wyraz i
na sumę n początkowych wyrazów ciągu arytmetycznego;
6) stosuje wzór na n-ty wyraz i
na sumę n początkowych wyrazów ciągu geometrycznego;
7) wykorzystuje własności ciągów,
w tym arytmetycznych i geometrycznych, do rozwiązywania zadań, również
osadzonych w kontekście praktycznym.
VII. Trygonometria.
Uczeń:
1) wykorzystuje definicje
funkcji: sinus, cosinus i tangens dla kątów od 0° do 180° , w szczególności
wyznacza wartości funkcji trygonometrycznych dla kątów 30°, 45°, 60°;
2) znajduje przybliżone wartości funkcji
trygonometrycznych, korzystając z tablic lub kalkulatora;
3) znajduje za pomocą tablic lub kalkulatora przybliżoną
wartość kąta, jeśli dana jest wartość funkcji trygonometrycznej;
4) korzysta z wzorów na jedynkę trygonometryczną oraz tg;
5) stosuje twierdzenia sinusów i cosinusów oraz wzór na pole trójkąta z wykorzystaniem sinusa
6) oblicza kąty trójkąta i długości jego boków przy odpowiednich
danych (rozwiązuje trójkąty).
VIII. Planimetria.
Uczeń:
1) wyznacza promienie i średnice
okręgów, długości cięciw okręgów oraz odcinków stycznych, w tym z wykorzystaniem twierdzenia Pitagorasa;
2) rozpoznaje trójkąty
ostrokątne, prostokątne i rozwartokątne przy danych długościach boków (m.in.
stosuje twierdzenie odwrotne do twierdzenia Pitagorasa i twierdzenie
cosinusów); stosuje twierdzenie: w trójkącie naprzeciw większego kąta
wewnętrznego leży dłuższy bok;
3) rozpoznaje wielokąty foremne i
korzysta z ich podstawowych własności;
4) korzysta z własności kątów i
przekątnych w prostokątach, równoległobokach, rombach i trapezach;
5) stosuje własności kątów
wpisanych i środkowych;
6) stosuje wzory na pole wycinka
koła i długość łuku okręgu;
7) stosuje twierdzenia: Talesa, odwrotne do twierdzenia Talesa,
o dwusiecznej kąta oraz o kącie między styczną a cięciwą;
8) korzysta z cech podobieństwa
trójkątów;
9) wykorzystuje zależności między obwodami oraz między polami figur podobnych;
10) wskazuje podstawowe punkty szczególne w trójkącie: środek okręgu wpisanego w trójkąt, środek okręgu opisanego na trójkącie, ortocentrum, środek ciężkości oraz korzysta z ich własności;
11)stosuje funkcje
trygonometryczne do wyznaczania długości odcinków w figurach płaskich oraz
obliczania pól figur;
12) przeprowadza dowody geometryczne.
IX. Geometria analityczna na
płaszczyźnie kartezjańskiej.
Uczeń:
1) rozpoznaje wzajemne położenie
prostych na płaszczyźnie na podstawie ich równań, w tym znajduje wspólny punkt
dwóch prostych, jeśli taki istnieje;
2) posługuje się równaniami prostych na płaszczyźnie, w
postaci kierunkowej i ogólnej, w tym wyznacza równanie prostej o zadanych
własnościach (takich jak na przykład przechodzenie przez dwa dane punkty, znany
współczynnik kierunkowy, równoległość lub prostopadłość do innej prostej,
styczność do okręgu);
3) oblicza odległość dwóch
punktów w układzie współrzędnych;
4) posługuje się równaniem okręgu
;
5) oblicza odległość punktu od
prostej;
6) znajduje punkty wspólne prostej i okręgu oraz prostej
i paraboli będącej wykresem funkcji kwadratowej;
7) wyznacza obrazy okręgów i
wielokątów w symetriach osiowych względem osi układu współrzędnych, symetrii
środkowej (o środku w początku układu współrzędnych).
X. Stereometria.
Uczeń:
1) rozpoznaje wzajemne położenie
prostych w przestrzeni, w szczególności proste prostopadłe nieprzecinające się;
2) posługuje się pojęciem kąta między prostą a
płaszczyzną oraz pojęciem kąta dwuściennego między półpłaszczyznami;
3) rozpoznaje w graniastosłupach i ostrosłupach kąty
między odcinkami (np. krawędziami, krawędziami i przekątnymi) oraz kąty między
ścianami, oblicza miary tych kątów;
4) rozpoznaje w walcach i w stożkach kąt między odcinkami
oraz kąt między odcinkami i płaszczyznami (np. kąt rozwarcia stożka, kąt między
tworzącą a podstawą), oblicza miary tych kątów;
5) określa, jaką figurą jest dany przekrój
prostopadłościanu płaszczyzną;
6) oblicza objętości i pola
powierzchni graniastosłupów, ostrosłupów, walca, stożka i kuli, również z wykorzystaniem trygonometrii i
poznanych twierdzeń;
7) wykorzystuje zależność między
objętościami brył podobnych.
XI. Kombinatoryka.
Uczeń:
1) zlicza obiekty w prostych
sytuacjach kombinatorycznych;
2) zlicza obiekty, stosując
reguły mnożenia i dodawania (także łącznie) dla dowolnej liczby czynności w sytuacjach nie trudniejszych niż:
a) obliczenie,
ile jest czterocyfrowych nieparzystych liczb całkowitych dodatnich takich, że w ich zapisie
dziesiętnym występuje dokładnie jedna cyfra 1 i dokładnie jedna cyfra 2,
b) obliczenie,
ile jest czterocyfrowych parzystych liczb całkowitych dodatnich takich, że w ich zapisie
dziesiętnym występuje dokładnie jedna cyfra 0 i dokładnie jedna cyfra 1.
XII. Rachunek
prawdopodobieństwa i statystyka.
Uczeń:
1) oblicza prawdopodobieństwo w
modelu klasycznym;
2) stosuje skalę centylową;
3) oblicza średnią arytmetyczną i
średnią ważoną, znajduje medianę i dominantę;
4) oblicza odchylenie standardowe
zestawu danych (także w przypadku danych odpowiednio pogrupowanych),
interpretuje ten parametr dla danych empirycznych;
5) oblicza wartość oczekiwaną, np. przy ustalaniu wysokości
wygranej w prostych grach losowych i loteriach.
XIII. Optymalizacja i rachunek
różniczkowy
Uczeń rozwiązuje zadania
optymalizacyjne w sytuacjach dających się opisać funkcją kwadratową.
Wymagania szczegółowe CKE z zakresu rozszerzonego
I. Liczby rzeczywiste
1) stosuje wzór na zamianę podstawy logarytmu;
II. Wyrażenia algebraiczne
1) znajduje pierwiastki całkowite
i wymierne wielomianu o współczynnikach całkowitych;
2) stosuje podstawowe własności trójkąta Pascala oraz następujące własności współczynnika dwumianowego (symbolu Newtona);
3) korzysta ze wzorów na sumę dwóch wyrazów podniesionych do potęgi trzeciej, na sumę bądź różnicę dwóch wyrazów podniesioną do n-tej potęgi;
III. Równania i nierówności
1) rozwiązuje nierówności
wielomianowe dla
wielomianów doprowadzonych do postaci iloczynowej lub takich, które dają się
doprowadzić do
postaci iloczynowej metodą wyłączania wspólnego czynnika przed nawias lub
metodą grupowania;
2) rozwiązuje równania i
nierówności wymierne nie trudniejsze niż
3) stosuje wzory Viète’a dla
równań kwadratowych;
4) rozwiązuje równania i
nierówności z wartością bezwzględną;
5) analizuje równania i
nierówności liniowe z parametrami oraz równania i nierówności kwadratowe z parametrami, w szczególności
wyznacza liczbę rozwiązań w zależności od parametrów, podaje warunki, przy
których rozwiązania mają żądaną własność, i wyznacza rozwiązania w zależności
od parametrów.
IV. Układy równań
1) rozwiązuje układy
równań kwadratowych postaci
V. Funkcje
1) na podstawie wykresu funkcji y
= f(x) rysuje wykres funkcji y = If(x)I;
2) posługuje się złożeniami funkcji;
3) dowodzi monotoniczności funkcji zadanej wzorem;
VI. Ciągi
1) oblicza granice ciągów,
korzystając z granic ciągów typu oraz twierdzeń o granicach sumy, różnicy,
iloczynu i ilorazu ciągów zbieżnych, a także twierdzenia o trzech ciągach;
2) rozpoznaje zbieżne szeregi
geometryczne i oblicza ich sumę.
VII. Trygonometria
1) stosuje miarę łukową, zamienia
miarę łukową kąta na stopniową i odwrotnie;
2) posługuje się wykresami
funkcji trygonometrycznych: sinus, cosinus, tangens;
3) wykorzystuje okresowość
funkcji trygonometrycznych;
4) stosuje wzory redukcyjne dla
funkcji trygonometrycznych;
5) korzysta z wzorów na sinus, cosinus i tangens sumy i różnicy kątów, a także na funkcje trygonometryczne kątów podwojonych;
6) rozwiązuje równania i nierówności trygonometryczne;
VIII. Planimetria
1) stosuje własności
czworokątów wpisanych w okrąg i opisanych na okręgu.
IX. Geometria analityczna na
płaszczyźnie kartezjańskiej
1) stosuje równanie okręgu w postaci ogólnej;
2) znajduje punkty wspólne dwóch okręgów;
3) zna pojęcie wektora i oblicza
jego współrzędne oraz długość, dodaje wektory i mnoży wektor przez liczbę, oba
te działania wykonuje zarówno analitycznie, jak i geometrycznie.
X. Stereometria
1) zna i stosuje twierdzenie o
prostej prostopadłej do płaszczyzny i o trzech prostopadłych;
2) wyznacza przekroje sześcianu i
ostrosłupów prawidłowych oraz oblicza ich pola, także z
wykorzystaniem trygonometrii.
XI. Kombinatoryka
1) oblicza liczbę możliwych
sytuacji, spełniających określone kryteria, z wykorzystaniem reguły mnożenia i
dodawania (także łącznie) oraz wzorów liczbę: permutacji, kombinacji i
wariacji, również w
przypadkach wymagających rozważenia złożonego modelu zliczania elementów;
2) stosuje współczynnik
dwumianowy (symbol Newtona) i jego własności przy rozwiązywaniu problemów
kombinatorycznych.
XII. Rachunek
prawdopodobieństwa i statystyka
1) oblicza prawdopodobieństwo
warunkowe i stosuje wzór Bayesa, stosuje twierdzenie o prawdopodobieństwie całkowitym;
2) stosuje schemat Bernoulliego.
XIII. Optymalizacja i rachunek
różniczkowy
1) oblicza granice funkcji (w tym
jednostronne);
2) stosuje własność Darboux do uzasadniania istnienia
miejsca zerowego funkcji i znajdowania przybliżonej wartości miejsca zerowego;
3) stosuje definicję pochodnej funkcji, podaje interpretację geometryczną i fizyczną pochodnej;
4) oblicza pochodną funkcji potęgowej o wykładniku rzeczywistym oraz oblicza pochodną, korzystając z twierdzeń o pochodnej sumy, różnicy, iloczynu, ilorazu i funkcji złożonej;
5) stosuje pochodną do badania
monotoniczności funkcji;
6) rozwiązuje zadania
optymalizacyjne z zastosowaniem pochodnej.
Opis arkuszy egzaminacyjnych
1)
Poziom podstawowy
Na napisanie egzaminu maturalnego
na poziomie podstawowym przewidziane jest 180 minut. Arkusz będzie się składać
z od 29 do 40 zadań, natomiast całkowita możliwa do zdobycia liczba punktów
będzie wynosić 50 punktów.
RODZAJ ZADAŃ |
LICZBA ZADAŃ |
LICZBA PUNKTÓW |
UDZIAŁ W WYNIKU SUMARYCZNYM |
Zamknięte |
20-25 |
25 |
50% |
Otwarte |
9-15 |
25 |
50% |
RAZEM |
29-40 |
50 |
100% |
W arkuszu będzie znaleźć można
zadania pojedyncze albo powiązane tematem, przy czym każde z zadań
powiązanych będzie się dało rozwiązać niezależnie od wyniku z zadania
poprzedniego.
2)
Poziom rozszerzony
Czas przewidziany na napisanie
matury z matematyki na poziomie rozszerzonym wynosić będzie również 180 minut.
Łącznie będzie można w nim znaleźć od 10 do 14 zadań otwartych. W tym arkuszu
także będą zadania pojedyncze lub powiązane o wspólnym kontekście tematycznym.
Przykładowe zadania
W informatorach maturalnych
znaleźć można informację, iż zarówno dla egzaminu z 2023, jak i 2024 roku,
usunięto część zadań przewidzianych w podstawie programowej. Natomiast znaleźć
je już będzie można na egzaminie dojrzałości w roku 2025 czy 2026, a to kilka
przykładów:
1) Poziom podstawowy
2) Poziom rozszerzony
Bibliografia do całego tekstu:
[1] matematyka.pdf
(cke.gov.pl)
[2] Informator_EM2023_matematyka_PP.pdf
(cke.gov.pl)
[3] Aneks_2023_2024_matematyka_EM_PP_F23.pdf
(cke.gov.pl)
[4] Informator_EM2023_matematyka_PR.pdf
(cke.gov.pl)
[5] Aneks_2023_2024_matematyka_EM_PR_F23.pdf
(cke.gov.pl)
Co stanowi mój cel nauki? Jakimi przedmiotami będę rekrutował na studia? Te pytania pozwolą Ci zrozumieć czego się uczyć
Z tego filmu dowiesz się o 3 ważnych krokach do sukcesu maturalnego: postawienie sobie celu, realizacji konkretnych planów i me
System szkolnictwa oparty jest na nauczniu blokowym. Jednakże badania naukowe jednoznacznie pokazują, że nauczanie przeplatane
Czy robisz plany swojej nauki? Jeśli nie, to ten artykuł pokaże Ci jak to robić i dlaczego to jest takie ważne.
Badania naukowe pokazują, że na wydajność nauki duży wpływ ma dbanie o swoje zdrowie, odpowiednia dieta i dobry sen
W przygotowaniach do matury z matematyki warto robić arkusze. Zobacz jakie niesamowite profity przynosi ta metoda ćwiczeń
Piszesz maturę z matematyki wraz z swoim kolegą który jest na Twoim poziomie. Jednak to on dostaje wyższą ocenę. Dlaczego?
Jeśli wybierzemy odpowiednie kierunki studiów, to zdobędziemy kwalifikacje, które pozwolą uzyskać spore dochody.